اجازه معنعنهاجازه معنعنه، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به اجازه‌ای گفته می‌شود که توسط مشایخ اجازه به صورت مسلسل از کلمه «عن» استفاده شود. ۱ - تعریفاجازه معنعنه آن است که اجازه مشایخ اجازه به شاگردان خود به صورت مسلسل با کلمه "عن" باشد. ۲ - وجه تسمیهوجه تسمیه این نوع از اجازه به معنعن به آن جهت است که میان شیخ اجازه و شاگرد، کلمه "عن" واسطه است. شاگرد آن‌گاه که می‌خواهد حدیثی را از مشایخ خود روایت کند و سند آن را به معصوم (علیه‌السّلام) برساند چنین می‌گوید: "اخبرنی فلان عن فلان" تا به معصوم منتهی شود و یا می‌گوید: "فقد رویت هذا الخبر عن فلان عن فلان" تا سند به معصوم (علیه‌السّلام) برسد. ۳ - فائدهثمره اجازه معنعنه آن است که علاقه شیخوخیت میان مجیز و مجازٌ له متحقق می‌شود و مجاز از مجیز، به شیخنا یعنی؛ استاد ما تعبیر می‌کند. فایده مهم دیگر آن این است که «مجازٌ له» در سلسله سند اخبار داخل می‌شود. از این اجازه به اجازه عنعنه نیز تعبیر شده است. [۱]
مدیر شانه‌چی، کاظم، درایة الحدیث، ص۵۷.
[۲]
فصلنامه علمی تخصصی علوم حدیث، ج۱۱، ص۱۲۵-۱۲۶.
[۳]
فصلنامه علمی تخصصی علوم حدیث، ج۱۱، ص۱۲۵.
۴ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است: • مدیر شانه‌چی، کاظم، درایة الحدیث. • فصلنامه علمی تخصصی علوم حدیث. • قاسمی، محمد جمال‌الدین، قواعد التحدیث. ۵ - پانویس
۶ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اجازه معنعنه»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۶. رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی
|